ران جانا
کار درباره روان
پیشه ی هنر
فروش بازی
ارزندگی نزد مردم
افزایش دوست داشتن
گسترش خرسندی
آشکارسازی زیبایی
دان مانا
دانش سازه
شناخت زمین
آگاهی پایه
گردآوری داشته ها
آشنایی بدن
کاهش سنگینی
*
تو که پیشهات شد هنر آفرین
بن و مایهی دانشش را ببین
*
همی گسترش آن هنر را سزاست
که بر باور استواری بناست
*
هنر پیشه آن به که نوآوریش
کشاند به آن ریشهی پایهایش
*
تو در کارِ روانِ مردمانی؟
ز هنجارش همی باید بدانی
*
بیابی پایهی ارزش اگر از ریشههایی
شکوفایی در آن مردم، توانی بس برانی
*
گردش در آخشیآباد
منجنیک هنرمندان
منجنیک؛ منجنیق یا سنگاندازهای بزرگی دیدم که کارجویان رشتههای هنری برای نامنویسی پای آن میرفتند
هنگام هر یک که میرسید، از رشته هنری او میپرسیدند، آنگاه استاد ویژه آن رشته می آمد و از او دربارهی، بنیادها و ریشهها، ساختار، زیرساختها و همچنین خوراک و مایه کار آن رشته میپرسید
برای نمونه :
در رشته نقاشی از بوم و رنگ، پایههای شناخت هماهنگی و نمایشگاهها و دانشگاهها
در سینما از تابش و سایه و دوربین و برش زدن و شهرکهای سینمایی
در تندیسسازی از سنگ و چوب و فلزها و کارگاهها و روشهای ساخت
در نواسازی، از رنگ سازها و زیر و بمی آواها، ضربآهنگ و پایههای هماهنگی
در هنرپیشگی از همه اندامِ تن و روانِ جانی که در کار است
در هنر مهرازی ، از شناخت ایستایی و مایه کار ساختمان
در نویسندگی، شناخت واژگان و چهارچوبخای نگارش و پایهها و ریشههای فرهنگی
آنگاه هرکه بهتر پاسخ میداد، بند منجنیق او را بیشتر میکشیدن و بالهای بزرگتری برایش میبستند که بتواند بلندتر پرواز کند
از آن استادان پرسیدم، آیا همین برنامه را برای کاریابی در زمینه رشتههای روانپروری و یاریرسانی مردمان و کارآفرینی هم میتوانند به کار برند؟ کدام دانش پایهای است که آنها باید بدانند؟
استادی در آن میان که باستانشناس بود، سرش را به نشان پذیرش تکان داد و گفت؛
ندیدهای چگونه کشورهایی با شناخت ریشههای فرهنگی و باستانی، فرمان مردمان سرزمینی دیگر را در دست میگیرند؟
یا چگونه کسانی میتوانند گروهی از مردم را راهبری کنند، هرگاه نشان میدهند که به آشنایی با جهارچوبهای فرهنگی آنها میپردازند؟
نمیترسید، کسی را برای کارگشایی فرهنگی یا روانی، به جایی بفرستید که ارزشهای پایهای آن مردمان را نشناسد و همه را به دردسر بیاندازد؟
*
آگاهسازی از نیاز در جایی
با
کاری هنری
یوجین اسمیت
*
دادهنگار همخوان
460 / 465 / 574 / 647
سید تاجزاد
انسانهای بزرگ 50 سال پس از زندگی خود توسط جامعه شناخته میشوند
مگر آنکه جامعه 50 سال بیش از زمان خود رشد کرده باشد.
نمیدونم این نظر کیه ولی بنظرم در مورد شما درسته
خدا حفظتون کنه