بخشی از این چالش کشورداری (به ویژه این روزهای ایران؛ پاییز 1401)، درباره اندازه در پوشش و منش و آمیختگی زن و مرد است
گروهی دوست دارند آزاد باشند
و گروهی پرهیز را می‌پسندند
یک پاسخ این است که هر یک راه خود را بروند
و یک پاسخ در این پرسش است که راه میانه کجاست
شاید یکی از پاسخ‌های میانه را بتوانیم با نگاه بومگرا بجوییم
پوشش، منش و آمیختگی در بسترهای بومی سرزمین ما چگونه هستند؟
هر چند همه جا یکسان نیست
کم و بیش پوشیده و کمی رنگی است و زیبایی‌شناسی ویژه خود را دارد
آمیختگی زن و مرد، در میهمانی‌ها و گردهمایی‌ها کم و بیش جدا شده است
منش، بویی از سنگینی دارد؛ هرچند چندان خشک نیست
ولی
بومگرایی در شهرهای بزرگ، به ویژه در تهران و در بخش‌هایی از آن به چالش می‌خورد
جوان‌تر‌ها با میان‌سالان و سالمندان نیز شاید یک‌جور نمی‌‌اندیشند
برایند آن چیست؟
ترازی که می‌توان با آن سنجید و کمی هم از آن دور شد، کجاست؟
داده‌نگار همخوان
428