آتش به برون تَف زده و کوه برآمد در گودی و هم شسته زآب، دره خرامد یکنواختی پهنه خاک، دشت بماند وین پست و بلند تپه چون باد بیامد
داده نگار همخوان 80 / 110 / 127 / 253 / 254