چندی در این اندیشه بودم که ناهمسانی آتش و روشنایی (نور) در چیست؟
به ویژه آنکه شنیده بودم، جنیان از آتش و فرشتگان از نور اند
و اینکه خدا در سوره نور به نور تشبیه شده؛ پس نمی تواند با آتشی که در جهنم به آن اشاره شده یکی باشد

این گمان را داشتم و گاه میگفتم؛ که، نور آتشی است که با آب، اندک اندک و با آرامش، پاک و آرام شده
نور میانه ی آتش و آب است
نور در جایگاه پروردگار یکتا یا همان الف قامت دوست است

تا اینکه دوست گرامی ام ، وحدان شهری، سروده ای از مولانا (لینک) برایم فرستاد و مرا خشنود و بر این دیدگاهم دلگرم ساخت
پس از آنکه این داده نگار را برایش فرستادم، در پیامی نوشت
از طرفی بر طهور (پاک) بودن این آب تاکید شده
از طرف دیگر کلید واژه هایی در ذهنم میاد، از جمله:
بارقه (نور) اندیشه؛ نورالعلوم خرقانی؛ فلسفه اشراق سهروردی؛ دیوان شمس مولانا؛ شمس تبریزی و ...
و ارتباط بین این مفاهیم؛ نور، علم، اندیشه و ...

و من افزودم
... بحرالعلوم

طهور؛ سبحان ؛ پاک و منزه ؛ که در داده نگار 21 در جایگاه آب آورده ام
*

سپس دکتر مهران آذران این پیام ها را برایم فرستادند که بخشی از آن را اینجا می آورم
سلام و درود بر كيارش عزيز
اين داده نگار آخر شما با شعر مولانا و توضيحاتي كه داديد خيلي توجه من را جلب كرد.
گفتم من هم در اين گفتگو زيباي شما شريك شوم.
از نظر من آتش در بيت اول ذهن مشوش و آشفته ، عصباني، همراه با ترس و نگراني و بعضا با نفرت .... ميباشد كه عنصر آتش مي‌باشد . قطعا هر كسي در اين وضعيت باشد دنيا را به صورت يك جهنم هولناك مي‌بيند و در آن زندگي مي‌كند و به صورت يك جن ميتوان آن را تصور كرد.
در بيت اول عنصر آب كه به معني آرام كردن ذهن از طريق نيايش ، مراقبه و راز و نياز با پروردگار وحدت بخش ( نور ) است، ما را تشويق به تسفيه و تذكيه نفس از طريق عبادت و مراقبه مي‌نمايد تا اينكه برسيم به آرامش و سرور الهي كه در اينجا نور است. در واقع يك همچين شخصي خود را در بهشت خواهد ديد و مانند يك فرشته در اين جهان عمل خواهد كرد.
در بيت اول آرامش ذهني و سبك بالي بوجود آمده عنصر باد مي‌باشد .

به گمان من، آب در اینجا میتواند همچنین اشاره به آگاهی، شکیبایی (اندک اندک)، فروتنی، نیکی و پاکی (طهور) نیز داشته باشد که آتش را نور گرداند
*
اگه بتونی روش اسم بذاری، میتونی رامش کنی
برگرفته از این پیام خانم مریم طیبی در لینکدین
*

الهی در این درگاه همه ما نیازمند روزی باشیم که قطره یی از شراب محبت بر دل ما ریزی تا که ما را بر آب و آتش بر هم آمیزی.
مناجات نامه، شیخ عبدالله انصاری

داده نگار همخوان
21 / 240 / 333 / 355 / 357 / 487